Deze tekst komt uit het boek Maçonnieke Beschouwingen van A. van Leeuwen (1949).

Dit is de eerste graad waarin de divergentie tussen het moderne systeem van de O\& A\S\ Ritus en de vroegere Rite de Perfection zich duidelijk manifesteert. Tot en met de 22ste graad nep, behoudens een enkele onbelangrijke afwijking in de benaming en de titulatuur, alles vrijwel parallel. Vroeger heette de 23ste graad Prins Adept, terwijl dat momenteel de 28ste graad is, met een nieuwe benaming, nl.: Ridder van de Zon. Om de 23ste graad enigszins te kunnen begrijpen en waarderen moeten wij hem zowel in het oude, als in het nieuwe verband trachten te beschouwen.
In het systeem van de Rite de Perfection was het een Slotgraad, een Afsluiting van de rituele graden. De 23ste, 24ste en 25ste graad verhieven zich boven het gedetailleerde systeem der 22 voorafgaande graden op enigszins dezelfde wijze als nu de 3 hoogste en zg. Administratieve graden zich boven de 30 voorafgaande van de Schotse ritus verheffen. In het Boom-schema is deze graad aangeduid door het Pad, dat tussen de heide Kapitelen Geburah en Chesed loopt en daarmede als het ware de grenslijn en de zoldering verzinnebeeldt van de Tempel van Vrijmetselarij. Als zodanig was het een graad van Volkomenheid, van Compleet of Geheelheid, d,w.z. van Heiligheid. Het grote devies van de 23ste graad is dan ook Kadosh l’Ivhv, dat is ,,Heiligheid tot den Heer”.
Het is tevens een resumerende graad. De Prins Adept behoorde in deze graad in het bezit te wezen van alle vermogens, kennis, gaven en krachten, welke de Maçonnieke Mysteriën menen te kunnen mededelen aan haar getrouwen. Het was (en is nog in zekere mate) een Magische graad en de candidaten voor toelating werden voorheen met grote zorgvuldigheid geselecteerd, omdat men er zich blijkbaar terdege van bewust was dat slechts weinig stervelingen rein, onzelfzuchtig en sterk genoeg zijn om magische krachten bewust te hanteren tot heil van de Mensheid en van de Orde.
Het thans nog in gebruik zijnde rituaal heeft een deel van de vroegere karakteristieken bewaard, zodat het nog altijd een belangwekkende fase in de Mysteriën van de Orde vertegenwoordigt. Kabalistisch opgevat en volgens de plaatsing op de Otz Chaïm is men hier aangekomen tot vlak voor de mystieke Sluier, Paroketh, welke de Goddelijke Wereld verbergt voor het profane oog van de gemanifesteerde wereld en het menselijk bewustzijn. Achter deze Sluier is het Kadosh Kadoshim, het Allerheiligst Heiligdom. In het Oosten van de Loge is een zwaar, goudkleurig gordijn aangebracht, dat deze Sluier verzinnebeeldt en het innerlijkst Heiligdom verbergt. In het midden van de Loge staat de Ark des Verbonds en daaromheen, met hun Twaalf standaards, zijn de vertegenwoordigers van de stammen van Israël gegroepeerd.
De voorzitter van het Conclave heet Aäron, de OpperHogepriester of Souverein Groot-Offerpriester. De heide assisterende Opzieners zijn de Verheven Priesters Eleazar en Ithamar, zonen van Aäron. De leden, genoten van een der 12 Stammen, worden ,,waardige Levieten” genoemd. Het Groot-Symbool van de graad is een Gouden Kandelaar met zeven Lichten.
Zoals reeds opgemerkt werd, is de toelating streng en selectief. De candidaat ondervindt al bitter weinig aanmoediging tot toetreding en de voorbereiding tot de inwijding is eerder angstaanjagend en afschrikwekkend, dan aantrekkelijk. Telkens opnieuw wordt aan de candidaat voorgesteld of hij maar niet liever zich bedenkt en zich wil terugtrekken, terwijl hij de meest ernstige waarschuwingen te horen krijgt. In de gnostieke werken wordt ons verhaald van een Allerhoogst en verschrikkelijk Geheim, het Arcanum Maxima Mysterium, dat in de Kabalistische wijsbegeerte genoemd wordt het Shem ha’Memphorash.
De orthodoxe Joden beweren dat Jezus, die zelf priester was en daarom toegang had tot de geheime vertrekken in de Tempel, van dit privilege misbruik maakte om tot het Kadosh Kadoshin door te dringen, het Allerheiligst Woord te aanschouwen en door de kracht van dat Woord zijn wonderen heeft verricht. Aan de ingang van het Heiligdom, vóór de Voorhang, waakten twee koperen honden, welke beelden levend werden wanneer een onwaardige of ongewijde zich vermat deze Voorhang ook maar te naderen. Dit levend worden van verschrikkingen ervaart de candidaat in de Kamer van Voorbereiding, waarin hij door zijn geleider alleen wordt gelaten nadat deze hem moed heeft ingesproken en hem wederom heeft gevraagd of hij zich niet liever wil bedenken, in plaats van de hem onbekende gevaren te trotseren.
Bij een zwak en flikkerend schijnsel ontdekt de candidaat, dat hij voor een altaar zit, waarop 3 doodshoofden liggen. Wanneer zijn ogen nog wat meer gewend zijn geraakt aan de duisternis ziet hij achter het altaar een geraamte opdoemen, hetgeen het lugubere toneel natuurlijk nog afstotender maakt. Overigens heerst er lange tijd een stilte als in een graf.
Plotseling kraakt een hevige donderslag, welke het gebouw op zijn grondvesten doet trillen en wanneer het gerommel in de verte is weggestorven, hoort de candidaat een huilende stem luid schreeuwend weeklagen en het verhaal uitgillen van de wraak van God op de opstandige Joden in de woestijn tegen Mozes en Anron (Num. XIV tot XVI). Dit herhaalt zich enige malen, waarop eindelijk een lichtstraal door een reet onder de celdeur binnendringt en een sombere stem de candidaat vraagt of hij zich zijn zonden bewust is en daarvoor geboet heeft.
Wat kan met dit alles bedoeld worden?
Wanneer wij deze voorbereiding esoterisch zouden willen interpreteren, zouden wij er een symbool in kunnen zien van de ,,Wachter op de Drempel”, in de ,,Stem van de Stilte”, (tot ongetwijfeld een inwijdingsinstructie is, lezen wij daaromtrent het volgende:
Daar is één weg slechts, voerend naar het Pad, de Stem der Suite wordt aan ‘t einde eerst gehoord. Van lijden en pijn is elke sport gevormd der ladder, die de candidaat beklimt en slechts de stem der deugd neemt weg de smart. ‘Wee u, discipel, zo g’één enk’le ondeugd achterhield, dan breekt die ladder en werpt u neer; haar voet rust in het diepe slijk van uw zwakheden en uw zonden; En in de waat’ren van verzaking moet g’uw voeten wassen, aleer gij de diepe kloof kunt overgaan. Geeft acht dat gij geen nog besmeurde voet zet op der ladder laagste sport. Wee hem, die één sport waagt te bezoedelen met beslikte voet. Het taaie, vuile slijk zal, droog en kleverig geworden, zijn voet doen hechten aan die plaats en als een vogeltje, gevangen door de lijm van een sluwe vogelaar, zal hij weerhouden worden verder voort te gaan. Zijn zonden zullen vorm aannemen en hem nedertrekken. Zij zullen hun stem verheffen als de jakhals, die wen de zon gedaald is, lacht en jankt; en zijn gedachten worden als een leger en voeren hem als slaaf gevangen mee.” (bldz. 15 van de 1927-editie der Chinese Buddhist Research Society te Peking.)
Dit is de waarschuwing welke iedere Leerling ontvangt, die zich aangordt het Pad van ware Inwijding te betreden. De ,,Wachter op de Drempel” zal hem het paswoord vragen, alvorens hij hem zal toestaan de Stroom in te gaan. Het Pad van ware Inwijding is zó vol gevaren, dat de sterveling, die nog enigszins gehecht is aan de verlokkingen van de mensenwereld, goed doet zich honderd malen te bedenken alvorens de beslissende stap te doen.
In de inwijdingsrite van de 23ste graad worden aan de Neofiet talrijke geheimen geopenbaard, doch deze zijn zo versluierd en vaak zo verward, dat het moeilijk valt ze te doorzien. Hij ontvangt instructie in de zeven Beginselen van de Universele Scheppingskracht, welke gesymboliseerd worden door de Zeven Lichten van de Gouden Kandelaar. Elk beginsel is geconcentreerd in een Aartsengel en deze wordt weer astrologisch geduid in een der 7 Planeettekens. De sleutel tot de Mysteriën van de 23ste graad is dan ook de esoterische Astrologie. Helaas is de exoterische astrologie vele esoterische geheimen kwijt geraakt en heeft deze nog steeds niet teruggevonden. Ja, zij is er nauwelijks bewust van, dat zij ze mist.
De verwarring, welke hierdoor in de instructies van de 23ste graad is ontstaan, is daardoor in zekere mate een beveiliging voor de broeders, die zich in deze graad doen opnemen.

Rituaal voor de Graad van Hoofd van de Tabernakel (nederlands, 2e helft 19e eeuw).
Chief of the Tabernacle (Amerikaans, 1835).